Tekst poniżej                  mapa z. iwienieckiej
Redukt Kazimierza Plewaki czyli wersja przebiegu granicy dóbr Rodziejowszczyzna z folwarkiem Lucyna
(zob. położenie w górnej części mapy ziemi iwienieckiej) - fragment planu z października 1830 r.,
dzięki uprzejmości dr Alesia Biełego z Lucynki (gospodarstwo agroturystyczne Marcinowa Gęś)

udostępnił dr Aleksander Bieły
opracował Bronisław Plewako,
korekta Stanisław Jan Plewako

Opisanie Duktu Wielmożnego Alojzego Sielawy, w kolorze żółtym

Najprzód, Wielmożny Alojzy Sielawa dowodząc miejsca obrębu drugiej połowy majętności Lucyna dla Księży Jezuitów Mińskich wydzielonego, a do niego według dokumentów być należnego; okazywał byt [tzn. istnienie - SP] drogi starej idącej z wsi Mniszan dawniej do Franciszkanów Wileńskich należnej [tzn. należącej – SP], podług ograniczenia dzielczego, między Rektorem księdzem Piotrem Łukaszewiczem tychże Jezuitom Mińskich, a Wielmożnymi Zabuskimi dziedzicami Lucyna w 1679 Roku 8bra [tj. Octobra- SP] 6 dnia uczynionego [6 października 1679 r.], z którego to dokumentu Wielmożny Sielawa dowodzi, że stara droga szła dawniej, i dziś ona egzystuje, lecz w niektórych miejscach wyprostowana została, od punktu A przez rzeczkę Lucynkę koło dworu Zabuskich, dziś Lucyna Sielawów, przez środek cały majętności Lucyna, mianowicie przez punkty B. a. Y. przez mostek X. do kopca C. podkomorskiego, a pierwiey [najpierw – SP] jezuickiego, od C. Wielmożny Sielawa okazuje początek obrębu dla Księży Jezuitów Mińskich wydzielony; i już miejscem byłej niegdyś starej drogi, a dziś na gruncie zaoranej i kolorem żółtym /: nieraz różowym jak Wielmożny Plewaka prowadzi: /wprawo przez ogrody folwarku Rodziejowszczyzny, dawniej zaścianku Lucyn zowiącego się do litery D: i miejsca kopca b. oraz grobli starej, dziś jeszcze pokłady drzewa wykazującej. Od D: gruntami folwarku Rodziejowszczyzny tąż drogą starą zoraną do grobli drugiej w części znacznej na sianożęci w punkcie E: znajdującej się; od E: gruntami ornymi miejsca byłej starej drogi Wielmożny Sielawa okazując, do drogi ze wsi Padniewicz w lesie znaczej [zaznaczonej, widocznej – SP] a na polu zoranej koło Wilczej Jamy. od litery F: na G: przy Błotku wchodzącej. od G: tąż byłą starą drogą do drogi z folwarku Rodziejowszczyzny nowo w prostej linii wytrybowanej [wyciętej, wyznaczonej - SP] oraz Wilczej Jamy drugiej literą H: oznaczonej. od H: tąż drogą starą do Siwicy idącą w lesie dobrze już znaczną przez punkty krzywości onej J:K:L:Ł: aż do litery M: i miejsca kopca dziś już nie egzystującego [nieistniejącego - SP] a podług ograniczenia powyższego w widłach, czyli w zejściu się dróg być powinnego; oraz ruczaju N: i gruntów borowikowskich O: niemniej siwickich P: w tym miejscu podchodzących; Tako też nieopodal numerem 1.2.3.: znacznych palów starszych, gdzie na rzece Isłoczy po drodze do Siwicy, mostów byłych ślady egzystują. Niemniej sianożęć [siono–żęć czyli łąka nadająca się do koszenia - SP] przez Wielmożnego Sielawę Zacharzewszczyzna zwana literą Q oznaczona. od M: zwróciwszy się w prawo na drogę, która idzie przez bór, po lewej siwicki a po prawie lucyński aż do rzeczki Lucynki, i granicy Mniszan tychże księży Franciszkanów Wileńskich, oraz granicy pierszajskiej i kopca pod literą R: położonego. od R: koło Jawidowszczyzny zaścianku, oraz koło Stawu Mniszańskiego do Litery S: i miejsca niegdyś Kopca byłego. Od S: tąż Rzeczką Lucynką do Litery Ż: i końca Obrębu drugiej połowy Lucyna podług Prawa dzielczego [tj. umowy podziałowej – SP] w górze pominionego przez Zabuskich aż do opłaty Księżom Jezuitom Mińskim przeznaczonego; skąd w prawo lasem i doliną łukową do kopca jezuickiego C: przyszedłszy Wielmożny Sielawa związanie obręb Księżom Jezuitom wydzielony. Niemniej okazanie Wielmożny Sielawa osobną dyferncyą [tj. różnicą - SP] z Wielmożnym Plewaką a niegdyś między Jaśnie Wielmożnym Sołłohubem, dziedzicem Iwieńca, a Wielmożnym Mikołajem Suszyckim dziedzicem Lucyna rozpoczęty! Takową oprowadzać poczyna od Litery Ż: tąż rzeczką Lucynką do punktu T: i Reduktu Wielmożnego Plewaki a za tym wpada do ruczaju, czyli wodocieczy do rzeczki Lucynki, od którego wpada w prawo tąż wodocieczą kolorem żółtym odcienionego, aż do mostku na tejże wodocieczy, i drodze starej pierewiey przez się ukazywanej pod literą A będącego. Od A: w prawo tąż Drogą do Kopca C: jezuickim, i podkomorskim nazywanego. Skąd w prawo prosto linio do Rzeczki Lucynki zrazu Sianożęciami, a dalej Lasem Błotnym do Litery Ż: doprowadził, i w takiej figurze zakreśla Dyferencyi [różnicę - SP] z Wielmożnym Kazimierzem Plewaką Włók 3.  Mórg: 8. prętów 211[1]

Opisanie Reduktu Wielmożnego Kazimierza Plewaki, w kolorze różowym.

Z okazanego ograniczenia Majętności Iwieńca w Inwentarzu pod Rokiem 1784-tym Febr. 21 Dnia (1784-02-21) umieszczonego, oraz Mapy Ogólnej Hrabstwa Iwienieckiego, niemniej obwodnicy komorniczej Eksdywizji [podziałów- SP] Iwienieckich; prowadzi redukt swój od kopca W: do kopca U: zowiąc one podkomorskimi, od Kopca U: Grobelką i drogą z Petrusewszczyzny do Mniszan idącą, do Kopca C: również Podkomorskiego, a podług obwodnicy Komissar. Iwienieckich Siemiradzkim nazwanego. Od tego dalej już podług Mapy Iwienieckiej, tąż Drogą przez Mostki X :A: przechodząc do Kopca B: również przez Podkomorzego Wilejskiego na miejscu byłego Kopca Jezuickiego w Roku 1804-tym odnowionego, skąd podług pomienionej Mapy łamie się w lewo przez używalne grunta, Lasy Folwarku Lucyna Wielmożnego Sielawy i rzeczki Lucynki, i litery T: doprowadza, a z tego Punktu tąż Rzeczką Lucynką za biegiem wody przez litery S: R: aż do wpadu onej w rzekę Isłocz podług ograniczenia powyższego i używalności swojej okazał Wielmożny Kazimierz Plewaka.