Przemówienie Pani Poseł Jadwigi Zakrzewskiej wygłoszone 8 października
2006 r. na zaproszenie płk dypl. Andrzeja Oleksa podczas uroczystych obchodów 62
rocznicy sformowania 2 Brygady Saperów oraz w przysięgi młodego rocznika w Nowym
Dworze Mazowieckim.
Nowy Dwór Mazowiecki, 08 września 2006r.
Szanowni Panowie Oficerowie i Podoficerowie!
Szanowni Goście!
Drodzy Państwo!
Żołnierze!
"Saperskie barwy są czarno-czerwone, czarne od dymu, czerwone od krwi,
a chociaż ręce takie zmęczone w naszym pochodzie nie wstrzyma nas nic".
Słowa te zapożyczone z marszu saperskiego w pełni oddają obraz wielkiej odwagi
saperskiego życia. W historii różnie Was nazywano: saperami, pionierami,
minerami. Prawda jest taka, że bez saperów ciężko było na polu walki. Dzisiaj
saperzy są tym rodzajem wojsk, który na pole walki często wychodzi przed innymi
i schodzi z niego wiele lat po wojnie. Zadań bowiem, również w czasie pokoju,
dla sapera nie brakuje. Należy do nich usuwanie pozostałości wojny: min,
niewybuchów i innych okazów "zardzewiałej śmierci", burzenie starych obiektów
fortyfikacyjnych, pomoc w walce z klęskami żywiołowymi, w budowie dróg i mostów.
Są to zadania trudne, wymagające dużej wiedzy fachowej i umiejętności, ale
częstokroć również i odwagi, hartu woli i wyrzeczeń. Saperzy mają swój wielki
udział w akcjach przeciwlodowych, przeciwpowodziowych, które ostatnio dały się
we znaki na południu Polski.
Wojska inżynieryjne, spełniając swoją powinność zgodnie z przeznaczeniem, mogły
w minionym okresie swego istnienia poszczycić się wieloma osiągnięciami. Ich
dorobek i sukcesy są zasługą wszystkich żołnierzy, kadry, poświęcającej swoje
umiejętności i możliwości sprawie umacniania gotowości bojowej Wojska Polskiego.
To zaszczytna służba, a żołnierzy, którzy narażają swoje życie dla kraju należy
szczególnie doceniać. Saperzy przecież trwają ciągle na posterunkach bojowych.
Doceniał to marszałek Piłsudski. Po odzyskaniu niepodległości, w latach
1918-1921 Polskie Siły Zbrojne miały ponad 30 samodzielnych batalionów saperów i
kilkanaście specjalnych oraz 45 kompanii saperów kolejowych.
W marcu 1934 roku, po reorganizacji zostają utworzone 3 brygady saperów. W roku
1936 Sztab Główny powziął decyzję o rozbudowie Sił Zbrojnych; położono
szczególny nacisk na unowocześnienie jednostek saperskich.
Młodym żołnierzom, nowemu pokoleniu szczególnie należy przypominać chlubną kartę
saperskich dziejów, a szczególnie wydarzenia obejmujące ostatni etap II wojny
światowej. Już 14 kwietnia 1945 roku rozpoczęło się pod Gozdowicami
przeprawianie jednostek 3 Dywizji Piechoty 1 Armii Wojska Polskiego, które
uchwyciły skrawek ziemi na drugim brzegu Odry. Dalsze losy natarcia zależały od
saperów.
W tym miejscu należy przypomnieć postać majora
Wacława Plewako,
który był też dowódcą batalionu w Modlinie. Z Rembertowa został on przeniesiony
na stanowisko Komendanta Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie. W
walkach z Niemcami został ranny. Dostał się do niewoli radzieckiej i osadzono go
w obozie w Starobielsku. Zamordowano w Katyniu. Pamiętajmy o tym bohaterze i
pielęgnujmy jego pamięć. Dziś wyrażam uznanie i szacunek wszystkim kombatantom,
bohaterom wojennym imiennym i bezimiennym. Składam dzisiaj hołd ich męstwu,
umiłowaniu Ojczyzny i wolności.
Pozwolą Państwo, że zacytuję słowa Ojca Świętego Jana Pawła II:
"Niech wspaniałe świadectwa miłości Ojczyzny, bezinteresowności i heroizmu,
jakich mamy wiele w naszej historii, będą wy zwaniem do zbiorowego poświęcenia
wielkim narodowym celom, gdyż najwspanialszym wypełnianiem wolności jest miłość,
która urzeczywistnia się w oddaniu i służbie".
źródło:
http://www.jadwigazakrzewska.pl/aktualnosci/5.php